FATMA RAYETSU’NUN VEFAT YILDÖNÜMÜ

O öyle bir nasipli kızdı ki, nasipli doğdu, nasipli yaşadı, nasipli gitti… Zaten gidecekti, hiç değilse dünya kirlerine, çamurlarına bulaşmadan gitti…
…

Dünyaya 5 Ocak 1995 de merhaba demişti… Kardeşi Sueda’yı karşılarken takvimler yine 6 Ocak 2004’ü gösteriyordu… 2 Nisan 2008’de her zamanki gibi sabah tam vaktinde okuluna gitmiş, arkadaşıyla birlikte okul çıkışında, karşıdaki okulun kaldırımlarında yürürken eve gelmeyi hayal ediyorlardı…

İşte ne olduysa o anda oldu… Zamanın durduğu, sözün bittiği, rızkların tükendiği, akılların alamayacağı o olay gerçekleşti… Üzerinde yürüdükleri kaldırım resmen çökmüş, çökme neticesinde karşı okulun duvarı da üzerlerine devrilmişti… Yarı bellerine kadar battıkları kaldırımda can havliyle arkadaşını kurtaran 12 yaşındaki Fatma Rayetsu Çetin, yıkılan duvarın altında kalarak dört gün sürecek hayat mücadelesini yoğun bakım destek ünitesine bağlı olarak onlarca, yüzlerce, binlerce sevenlerinin dua ve gözyaşlarıyla devam ettirdi…

Ve sonunda 6 Ocak 2008’de, bir gün ayrılacağı bu dünyadan veda edip, ebedi mekânına göç etti…

DEFİN’E; Evliya kabirlerinin yanında ayarlı yerine kondu… O gün bütün seven yüreklerle birlikte, Nazilli’de ağladı… Gökler bile ağladı…

Onu öyle bir kalabalık uğurladı ki, o sağlığında “acaba bana bir şey olsa gelen olur mu? Beni seven var mı ki?” diye ifade ettiği merakını da böylece gidermiş oldu…

Aradan tam bir sene geçti… Ateş düştüğü yeri yakar… Annesi, babası ve küçük kardeşi ve de onu tanıyan, tanımayan binlerce yürekte ayrılık acısı hiç dinmedi…

Evet… O Şehit gitti… Gelin gitti… Seyyidlere yar oldu… Kimse böyle bir düğün görmedi… Kar gülünü sayfasına asıp öyle gitti… Dünyadayken tanıdığı büyüklerinin, sevdiklerinin yanına yine seve seve, koşa koşa gitti…

O şimdi öyle bir yerden kendisine dua gönderenlere öyle dualar ediyor ki, onu tanıyanlar, dua edenler yaşadı, bayram etti…
…

Bir baba olarak bu satırları yazmak ne kadar zor olsa da, içimdeki buruk sevinci siz değerli gönül dostlarımla paylaşmak istedim…

Dualar ve Fatihalar O’na ve tüm sevgiyle bu dünyadan ebedi yolculuğa uğurladıklarımıza olsun…

Güle güle Şehit Kızımız Fatma Rayetsu, Güle güle… Hepimize şefaatçi ol… Annen ve kardeşin Sueda’nın rüyalarına izin alarak arada da olsa gel emi… Babanı da unutmazsan sevinirim gül kızım…

Baban;

Kadir Çetin 06.04.2009 Nazilli

FATMA RAYETSU’NUN VEFAT YILDÖNÜMÜ

GİTTİ!..

Gidiyorum ben dedi, yürekler yakıp gitti
Sel oldu özümüzden su gibi akıp gitti

Gitti veda etmeden söz kesilmiş ecelle
Kar da açan o gülü, saçına takıp gitti

Yârine meftun belli arkasına bakmadı
Acelesi var imiş, bir anda çıkıp gitti

Kesilmişti bileti, gidecekti besbelli
O kutlu yolculuğa duvarlar yıkıp gitti

Yaşı daha küçüktü, güzeller güzeliydi
Demek ki bu dünyadan erkenden bıkıp gitti

Yaş döktü yedi düvel, dokunduğu bam teli
Ardına şimşek gibi bir selam çakıp gitti

Aşk acıymış sevdiğim yar gözleri sürmeli
Göçen turnalar gibi, yuvadan çekip gitti

O bir nazlı kelebek, nadir açan bir çiçek
Cennet gibi, misk gibi, gül gibi kokup gitti

Rahmet yağdı göklerden dua, zikir, gözyaşı
Geride kalanlara müjdeler ekip gitti

Rayet idi Su idi, Fatma Rayetsu idi
Yaralı ceylan gibi taşlardan sekip gitti

Meftun ve Meftune’ye canözü Sueda’yı
Emanet etti sonra boynunu büküp gitti…
…

KADİR ÇETİN