AKILSIZ VURGULARIM
Dil konuşur, yürek inanmaz ,akıl bir türlü yatmaz
Sabreder arkasını dönünceye kadar küfürler Bir çiçek uzatılır masumca, hiçbir el almaz Yalanlar genelevinden sökülür tek tek mühürler... Utanır artık söylemeye dil,askıya alınır her iyi niyet Kahpesi olur insan hayatın, bedeni bir meçhule emanet Yaralanmış sevdasına bir çığ düşürür her yürek Beklemeye koyulur sonunu,cehennem olduğunu bilerek Belki haddini fazlasıyla aştı,akılsız vurgularım Belki bundandı, bir kez olsun dinlemeyişin beni Tövbekar olsam da ,ayılmak bilmedi sarhoş duygularım Belkide bundandı hiç mi hiç anlamayışın beni |