BABAMA(KARABEY)
Karabey,toplu mezar yüreğime gömdüm senide
Yakılmak üzere duruyorsun öylece Kendini bir boşluğa attın ama kahbe bir hayata sattın benide Nüfusundan birine daha çizgiyi attın böylece... Karabey ,sen hep çocuksu yüreğimin korkusuydun İki kaşının arasına çökünce hayat, ölümün kokusuydun Öpsem ölecektim biliyordum ,öptüm yinede Kendini bir avuç topraga attın ama yaktın benide... |
hayatın bitince nasılsa bitecek öfke de...
her şey yalan olacak,değmez yakmalara...acıyı da sevmek gerek,o da duygu; öksüz mü yetim mi?..
bu şiire diyecek hiçbir şeyim yok..
tebrikler,çok güzeldi..