Evimin sıcaklığı beynime vurdu..
Evim gözlerimin önünde yanıyordu..

Kimse Umursamadııı..

Gözlerin görmeyip
Kulakların duymadığı çığlıklar;

Fırtınalar kopuyor
Gözgözü zaten görmüyordu
Okumak - yazmak bir yana
Bir acı patlıcanla karın doymuyordu

Bir gümbürtü koptu göklerde
Eller bağlı-Diller kelepçelerde
Bedenler iplerle sıkıca sarılmış
Yorgun bedenin kaçmaya zaten hali kalmamış

Dizdiler yan yana
Ayırdılar kadınlar-çocuklar
Erkeklerse bir yana
Silahlar konuştu uçuşan topraklarda

Koptu yürekler
Caddelere atılan cesetler
Gözyaşlarını mezar yapıp ta gömdü aileler
Yıktı-Kırdı acımadı yaban eller

Geride kalmadı bir yudum aş
Analar bastı yüreklerine taş

Çocuklar babasız
Kadınlar bi başına kaldı,
Ortalık yıkıntı
Yürekler perişan..
Artık yaşasan da ne önemi vardı...

Sibel AVCI