Çığlık Dümeninde Zifir Aşk
Ruhsal molalarımı bağladım halatlarına
Sefine bordalarının sınırlarındayım Karaya oturdum yürek acımalarında İsyan doğdu fırtınalı günüme Ardından... Karanlık akan gün sisli Dolunayın koynunda güverte yalnızlığındayım Yıldızların dansına katılıp korkaklığımla Ağır adım atıyorum kuru yosun toprağıma Irgatlarınla çekilirken yukarı Akıtıyorum haykırışlarımı denizinin koynunda Sürveyan gecelerin ardına sürükleniyorum Lacivert kasırgalarına Bir başınalığıma sarılıp Yorgun dalgalarına atılıyorum İskele tarafımın yıkıntılarını Batırıyorum denizimin dibine, Ruhumu saklıyorum inci kabuğuna Bulunamasın parçalanmasın ... Kaybettim dümeni çığlıklar sardı limanımı... |