Kollarım Sıcak Boşluğunda
" Bir üçgen kurdum
ve parmaklar Kenarı keskin rujlu dudaklar" Kimsesiz çocukluğumdan koptum Çırpınışlarımla açılırken kahverengiliğim Annem sandığım görevlilerin koynunda Parlayan yıldızları seyrettim Her akşam karanlığında yumdum gözlerimi Annemin makyaj malzemelerini sürdüm Topuklu ayakkabılarıyla, Paytak paytak yürüdüm. Mum isinde dağılan oda boyalı yavrusu oyunda Sıcak koynunda hassas tenimi temizlerdi Ve sıcak suda oyunlu banyolarım olurdu... Sabah oldu uyan ufaklık. Yine düş Yine düş Zaman aktı büyüdü ufaklık... Yabancı bir dünya İnsanlar, karmaşa,duygular Sert öğretmenler yok Yada annem ne zaman gelecek diyen çocuklar... Her şey kendi başına Hata yapsam... Omzunda ağlayacağım annem kayıp hatıralarımda Kalın kabuk bağladı saflığım Kimsenin göremeyeceği kadar Şimdi kimsesizliğimin verdiği, Annesizliği hüznü yalnızlığı ağlayışları Odamda ki mumun dumanına bıraktım Saçlarımı yaptım, kalemimi çektim. Kıyafetlerde oldu Soğuk yağmurlu duygu sokaklarımda Annem gibisi yoktu... |
biliyormusun üsdat ben ilkokulu yatılı bir okula okudum, bana orayı hatırlattı bu güzel şiiriniz. duygulandımmmmmmmm
güzeldi
saygılarımla.