BERFO
Berfo dünya güzeli
Alımlı... Sanki bir güneş parçasından. Hilal kaşları Maviye çalardı gözleri... Esmer topraktan Böyle güzel nazara gelir. Dünya küçüldükçe O büyüdü, serpildi... Eski rivayettir: "Er buğday kız arpa boyu gelişir" Berfo insan güzeli Ay...gökteki aya benzerdi. Sonra bir bezirgan başına musalat! Babası yaşında! "Ben isterim Berfo’yu" Babası " Kısmetse olur dedi" Düğün dernek kuruldu... Berfo karaları giyindi; Haykırarak, tepinerek Lakin demirden bir kafes içinde Bu küçük bedenle ne yapsındı? Annesi:" Ey havar nebiler aşkına Sultan Şeyhmus adına Berfo’mu eritmeyin bu pir bedenle" Berfo dile geldi: "Ben karı soğuk bilirdim oysa ne buzlu ölümler varmış! Uçsuz bucaksız bildiğim dünya meğer bir tabutmuş!" Bir kader çizilmişti alnı içine Berfo: "Onlar güçlü, onlar mutlu benimle Bense ölümler içindeyim" Berfonun karı (berfin) karadır Bu ağıtın içinde... Düşündükçe; Kemiren karıncaları hissettim beynimde. Berfo sephada ecelin pençesinden kıvranırken Sicimler imana geldi koptu birden... (Sessiz kelebeklerin cennetindeyim) Şiir notlarım. Z.DEVRİM-2007 |
Berivenlar.Ayşeler harcadı.....
Ağılarımız,türkülerimiz....pişmanlıkla dolu......
Kutlarım.....