KAPA GÖZLERİNİKıyıya vuran yunuslar gibiyiz.. Hiç bir tende yoktu küçük bir dokunuşun parmak uçlarına bulaşan esareti Islak caddelerin en mahrem köşelerinde bekleyen, adamdan bozma kadınlar gibi satıyordum hayatımı narşist yalnızlığıma.. Hiçbir şiir anlatmaya yetmiyor artık bizi Unutturuyordun arka cebime sakladığım intiharı.. Suya düşen buruşuk yüzümde leke leke ötenazi bağımlılığı.. Ne zaman ceplerine deniz dolduran çocuklar görsem şimdi telaşlı, Ağlıyorum otel odalarının çarşaflarına bulaştırdığım ölü çocuklarıma.. Sen gitmiyordun aslında.. Ben çakılı kaldığım noktadan uzaklaşırken bana, çığlığım karışıyordu çığlığıma.. Kıyametin bütün alametlerini yaşayınca oracıkta, cebimdeki kibritin cılız kızılına muhtaç oluyordu cehennemin.. Ölüyordum sanki.. ceplerinden mavi taşan çocuklarla.. Seninle öleceğim demiştin ya hani bana.. Oysa, seni sevmekle başlıyordu her şey Seni sevmek, hiç unutmamak gibiydi Tanrı yı .. İman etmek, secdeye sürmeden başımı.. En safta yer alan savaşçının yaşama inancıydı seni sevmek Acıya imandı.. Toprağa bereket.. Biliyordum.. Ne kadar imkansızsan o kadar aşıktım sana.. Artık vazgeçiyorum senden korkak militanlığımla.. Uçurumdan aşağıya yuvarlanmak gibi Uzattığın ip bile kanatıyor ellerimi.. Gücüm tükendi.. Kapa gözlerini.. … |
Saygılar.