Nisan Hançeriruhumun ıssızlığından geçti sırılsıklam mevsimler... suskunluğun kıyısında yaralarım sızladı ince ince acıların ayak izi kaldı içinde alevlendi içimde ürperen deniz!.. bir sabah ayazında irkildik devrilen ağaç sesiyle güzün titreyen yaprağında uzayıp giden sis haykırdı çığlık çığlığa annem eskiyen elleri boşluğa düşerken... eşiğimizde hüznün ayak izi çoğalan gözyaşı seline karıştı zamansız zemheri bir çığlık olup kaldım o daracık avluda ümitlerim sararıp solarken... kesilen sözcükler kan revan avluya düşen kederlerin serin gölgesi bitkin anılara tırpan!.. karardı gün hüzünler dalga dalga vurdu sahile deniz çığlığında üşüyen çakıl sesi birikti ıssız koylara gülüşler yiterken... nisan yüzünde nehir gözlerinde hançerle yıkıp geçti puslu kenti... hangi söz bir acıyı keser ki! ömrümüze hüzünler bağdaş kurup oturmuşken hangi şiir çıldırmaz ki!. Aslı Aydın |
nisan yüzünde nehir
gözlerinde hançerle kenti yıkıp geçerken
hangi söz bir acıyı keser ki!
ve ömrümüze hüzünler bağdaş kurup oturmuşken
hangi şiir çıldırmaz ki!.
,
,
hazır değilim bu sefer Nisan"a, gelmesin...
ya da geç gelsin mümkünse...
Mart"ı bu yüzden mi çok sevdim,
hiç bitmesin istedim ilk defa...?
kutlarım...
dostça...