Karanlık şehrimin karanlık ruhu uyanır her gece
Vurur bakışlarımı en can alıcı yerinden
Siler çizdiğim resimleri
Yerine seni koyar
Gülüşünü koyar
Kar soğukluğunda bir yağmur damlası düşer yanağıma
Dudaklarım üşür gülümseyemez hasretinden
Yüreğinin atışlarını özlerim
Sıcaklığını düşünürüm
Bir gün beni ısıtacağını
Beyazı koyarım günün tam ortasına
Bir meltemi alıp saçlarına siyahla dansını hayal ederim
Baharın en narin çiçekleri üşüşür beynime
Dokunurum
Koklarım usanmadan
Okşarım.
Hatıralardan bir mum fırlar, gölgesine sığınırım
Saçların duvarda dalgalanır darmadağınık
Sesini duyarım kadifemsi, titrek, içten
Yutkunurum
İçim burkulur iyice, büzülürüm bir köşeye
Harabeleşir ruhum gibi bedenim
Bir mezar eşer
İçine koyulurum.
Yıldızların ışıkları yalancıymış anladım gözlerinle bir
Meltemler yalancıymış
Güneş yalancılığı öğrenmiş batmak için doğuyor
Yollar kıvrım kıvrım kırılıyor, gelemiyorum
Ne kadar sevmek isterdim seni
Sevemiyorum
Sevemiyorum.

Turgut Uzdu




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.