BANA DERTLER KOŞAR HEP
Kasvetle gelip akşam, sürgülenince kapım
Hüzünüm sevincimi fersah fersah aşar hep Senden sonradır ki ben sanki yanan çerağım Kalpten oluk oluk kan, gözümden yaş taşar hep Ko bu eski âşıkın orda burda sürünsün Ko gördüğü her güzel senmiş gibi görünsün Ben efkâra batayım, dağ dumana bürünsün Cismin başka kucakta, sevdan bende yaşar hep Ben gözüne hasretsem sen gözünü yumardın Gönlüme eziyetten bilmem ki ne umardın Sevdikçe kibirlendin, sevildikçe şımardın Sende neyi sevdim ben aklım buna şaşar hep Bilinmez gazabınla ayrıldık ta hiç yoktan Başka sevgililerle unuttun beni çoktan Kırk yılın başında bir murad istesem Hak’tan Sanki çağırmış gibi bana dertler koşar hep Sen gibi vefasıza harcettim baharım ben Şimdi bendi yıkılmış sularca çağlarım ben El bilmez iştîyakım, içimden ağlarım ben Eksiltemem zerrece dert coştukça coşar hep (Kartal / İstanbul - 1979) Zekâi BUDAK |
MÜKEMMEL bir şiir. Fazla söz FAZlA gelir. Gönül hazînemden kocaman ALKIŞLAR sunuyorum.
Ben gözüne hasretsem sen gözünü yumardın
Gönlüme eziyetten bilmem ki ne umardın
Sevdikçe kibirlendin, sevildikçe şımardın
Sende neyi sevdim ben aklım buna şaşar hep
Tebessüm kokulu bitimsiz sevgilerimle...
_____________Âlimoğlu___________