AY KADAR UZAKSIN, DÜŞ KADAR YAKIN…Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Ulaşmayan, ulaştırılamayan mısralarla yazılır şiir... Okuması gereken okumaz... Görür, görmemezlikten gelir... Zamanla kaybolur gider, günü geceye, geceyi güne bağlayan zaman koşuşturmasında... Verilen söz unutulur, önem önceliğin önüne geçince... Kızmaz şair, kızamaz... Gönlündeki can, usundaki an-dır şiir yazılan... Canın sağ olsun der... Gönlüne can saydığına ve yazmaya devam eder usanmadan... İmkânsız başarmak Biliyorum Aradığım hülya değil Ulaşamayacak Unutulmayacak İki kelime arıyorum… Bir sabinin anne deyişi gibi Erken doğan çiçeğin ölüşü gibi… İmkânsız başardım Duruyorum Ay karanlığımsın Gözümde yaşım Mezar taşımsın yazgım Halime gülüyorum… Bir ebabilin göçe gidişi gibi Kanat kırıp denize düşüşü gibi… Hadi gel desen Ölüm ne yanda Sabah serinliğim ol Lahza sonrasında yak Düş kadar yakın Ay kadar uzaksın… Dalganın kıyıya vuruşu gibi Kayalardan düşerek ölüşü gibi… Gel diyemedin Bahara çok uzağım Aradığımı buldum Söylemediğin Esirgediğin Gönlüme cansın… Ecel için nefes alışım gibi Ecel şerbetinden yudum içişim gibi… |
Biliyorum
Aradığım hülya değil
Ulaşamayacak
Unutulmayacak
İki kelime arıyorum…
Yüzyıllardır şairler şiirlerde arıyor, halada aramakta. Ama yaşanılanı tarif etmiyor hiç bir şey.
Tebriklerimle...