Kalem yine şairin elinde
İstemeden yazacak yeni bir ayrılığın hikayesini
Okuyanlar ne kadar hüzünlü bulsada
Hiç birisi benim kadar acı çekmeyecek….
Çünkü onlar benim yaşadıklarımı görmedi
Ve hiç göremeyecek…
Aşkı bulduğumu sandığım dakikalardı
Senin karşıma çıkışın,
Yıllardır beklenen sandım seni
Deli bir oyundun
kurallarına uydum
Aşkı unutmuştum
Ve sen bana aşkı anlattın kendince
İnandım ilk başlar bu oyuna
Öylece inandım
Ta ki uyanıpta
Uğruna acılar çektiğim aşkı hatırlayana kadar
Aşkı aramıştım yıllarca
Aşkı bulduğumu sandım sende
Kusura bakma yanlış adres
Ben seni değil aşkı aradım sadece
Ve sen yaşlı gözlerle okurken yazılanları
Her bir dize kemankeş vuruyor sanki kalbime
Sen kaybetmenin acısını çekerken
Bense yokluğun acısındayım yine
Dünyanın doğru insanı sendin belkide
Ama yüreğimi feth edecek olan fatih
kim bilir şimdi nerde
yoruldum yazmaktan,söyelemekten,aramaktan,bulamamaktan
yoruldum ya yalnız kalmaktan,ya da yanlış adreslerde dolanmaktan
çok isterdim sen olsaydın son durak
ama bu can kayıp bir çocuk
ne sensin ilk bulan nede bu pazar yeri son olacak
ben kaybolmaya meyilli şefkate muhtaç
ama hanginiz gerçekten annem gibi bana bakacak
hanginiz bu yüreğin gerçek sahibi olduğuna inandıracak???