DÜŞÜNMEK YAŞAMIN PASINI SİLMEKTİR
insan dediğin;
beyaz bir sayfa değildir…kirlenir bazen... ormanı yakan kibrit çöpü misali bir hayat başka bir hayatta erir bazen de... umut ektirip güneş doğuran... bulut memelerinden süt sağıp, bebek doyuran kadınlar misali bir hayat başka bir hayata can verir...bir düşün…! bir düşün...! kim öğretti çiçeklere mevsimleri kim astı gök kubbeye... ateşini gözümüzden alıp...avucumuzdan kayıp giden yıldızları uçurtmaya nefes...yapraklara ses verip yanık yanık ney üfleyen rüzgârı . neden her yağmur sonrası gülümseyen bir umut düşer toprağa kimileri sonbahara mahkumken kimileri solmayan yeşil yaprağa...bir düşün bir düşün...! sırrında unuttuğumuz suretimizi bizden çalıp bütün sırlarımızı açıklayan aynayı durup dinlenmeden güneşe tavaf eden Dünya’yı bir düşün...! yokluğumuzda boşluğumuzu dolduran hayalleri izmariti bile olmayan... gölgesi dünyadan silinip gitmiş darası boş ömürleri . düşümüzden yatağımıza düşmüş...aklımızda kalan külleri iyileri, kötüleri sırat bir yana...hayatımızdaki köprüleri...bir düşün...! /nasıl olur da... denizler...pamuk helva olup havada uçabilir söyler misin... -hangi çilingir bir yüreğin kapısını açabilir- . ne arar aşk anne gönül dergahında madem “tuvale sığmaz aşklar” neden...-ilk tadında kalmaz hiç bir sevda- hayat bazılarını salıncakta sallar... bazılarını darağacında . göğün mavisi dururken...niçin beyaz kar gerçeğin iğnesi acı, umutlar puslu, -tüm sancılar bir beden arar-/ bir düşün...! -neden karanlığa hiç güneş doğmaz aydınlık kurşun geçirmez- -zaman hiç dinlenmez- -iki sonsuzluk akla sığmaz- -sabır ağacı hemen meyve vermez-...bir düşün...! bir düşün... sessizlik hangi şarkıyı fısıldar yanarken gözyaşı döken mum kimin yasını tutar . neden senin bir iken...hayatın binbir yüzü var yeniler eski dün olur yarınlar pür telâş terk eder bizi gençlik güzellik avcıdan kaçan gazel gibi yaşam ölüme koşar bir düşün...sansürleyip gün işığına çıkaramadığımız... içimizdeki düşünce mezarlığını boz bulanık benliğimizin... ne kadarının işgal ne kadarının bize kaldığını üşümeyi düşündüğün kadar düşünmeyi... ve hatta düşünmemeyi de bir düşün...! .. fiziksel mi düşünsel mi hayatın hangi yüzünde senin yüzün ... .. . /...düşünmek: yaşamın pasını silmektir.../ 2000 *tahsin özmen,bez bebekler de üşür,çatım ajans&baskı yay,ank,2006 |