"Osman Hoca !... "
Hitap şekli böyleydi
Yöre insanlarının O’na
Öğretmen emeklisi
Ve komşu bir köydendi
Çok Değil,
On yıl öncesine kadar
Titretiyordu ortalığı
Yalnız selamıyla sesi
Şimdi ise,
Titriyor du kendisi !...

Yanımızdan geçerken
Baktı bize boş nazarlarla
Tanıyamadı bizi o an da
Ne O’nu
Ne de beni...
Oysa yanımda ki,
En sevdiği talebesi
Seksendokuz Selim’di !...

Elinde ilginç bir baston ;
Belki cins bir ağaçtan işlenmişti
Yüklene yüklene üzerine
Gövdesi kavisleşmişti
Titriyordu o da
Hocanın tutmasıyla !...

İster yaşlılık deyin
İster yalnızlık siz buna
Titriyordu şu gerçek var ki ;
Yaşlılık suçuyla onun bedeni
Nasıl olsa
Her duraktan geçecekti
Uğramasa da
Vefasız dostlar kapısına
Geçecekti ,Osman Hoca...

Ömrünü törpülemişti okulda
Her güzelliği duya duya
Bacası kurumla tıkalı bir ocak gibi
Elde kalan bir kaç nefeslik can’la
Allaha ısmarladık deyip,
Çekip gidecekti sonunda
"Bir zamanlar kartal’ken"
Bizim Osman Hoca !...

Seksendokuz Selim’le
Osman Hoca’yı konuşurken böyle
Tam o sırada Hoca ,
Sendeleye,sendeleye
Düşmez mi karşı kaldırımda yere !
Koştuk binbir telaşla !
Sağlık ocağı yakınlardaydı
Doktor geldi duyunca
Kalp krizindeymiş meğer Hoca !...

Ölmek üzereydi galiba !
Elindeki baston kırılmıştı
Ve sıkışmış duruyordu,
Koltuğunun altında
Bir Ramazan pidesi hala...

Osman Hoca ;
Sanki gözü açık uyuyordu
Dönüp, baktım ki arkama
Seksendokuz Selim ağlıyordu
Katılırcasına...
Yıkılacak gibiydi bana,
Henüz ölen bu eski dev de
Son nefesini fısıldıyordu dünyaya !...

Osman hoca ,
Nihayet yaşamının üzerine
Kırmızı bir çentik atmıştı ölmekle
Artık o tükenirken son hızla
Koyulmuştur çoktan bile
Büyük sınavın dikenli yollarına !...

Yatarken şimdi o kansız yerde
Sadakatsizliklerini haykırıyordu
Bazı vefasız ruhlara
Sanki sessiz çığlıklarla
Bizim Osman hoca !...




İ.Hakkı Gürcanok
25/09/2008