BİR BEBEK ÖZLEMİ
Bir çocuk doğsun aç bir şehirde,
Üşüyen loş bir odada ansızın, Işıl ışıl olsun gözleri mazisi gibi, Geçmişi gibi alev alev yansın saçları. Bir ağlamaktır düşsün sabaha, Sabaha karşı bir acı çığlık, Yeni bir hayata merhaba desin kırpışan gözleri, Bir çocuk doğsun ellerinde, Adı "Sevda" olsun. Kucağına da öyle bir yakışsın ki, Bütün dertler unutulsun o an, Göz göze geldiğinizde belki de, Güldüğünü görür gibi ol, Hâlâ ağlayan bebeğinin. Bir minik kız çocuğu doğsun o sabah, Elleri yumak yumak ve narin, Kilitli dudakları titresin şefkatinle, Sıkıca sarıl bırakma, O senin çocuğun olsun. Ama adı illaki "Sevda" olsun, Bir şairin özlediği mısralar gibi, Alt alta sıralansın gözyaşların, Mutluluktan dönmeyen dilin, "Kızım."diyerek çözülsün birden. "Sevda" büyüsün kimseye çaktırmadan, Doğan her günle yeni bir sevinç açılsın önünüzde, Büyüsün;okula gitsin elinde beslenme çantası, Yanağında senin öpücüğün, Kalbinde belli belirsiz bir rüya. Bir parkta oynamaya çıkarmışken sen onu, Bir adam izlesin sizi uzaktan, Mutlulukla karışsın hüzün gözyaşları, Yanağında biraz,azıcık da kalbinden akan, "Sevda" fark etsin gizemli yabancıyı. Yabancı üşür bu bakışlardan, Eski bir rüzgar saklanmış sanki, Gözbebeklerinde tıpkı annesine benzeyen, Parmağıyla yabancıyı gösterip, Kim olduğunu sorsun sana, Neden gizli gizli sizi izlediğini. "Anne,kim bu amca?" Sonunda dayanamayıp gelirim belki yanınıza, Sen kızınla tanıştırırsın beni, Belli mi olur,belki; İyi bir ânına denk gelir de, Bir kez sarılmama izin verirsin. Bir kızın olsun senin, İsmi "Sevda" olsun, Açık bir bahtı, Hep gülen gözleri olsun, "Sevda" olsun kızının adı, Eski bir fotoğraftan belki, Tanıdığı kadar beni, Sana "Anne", Bana "Amca" desin... *Hercaî* |