Hava yine hüzünlüBir kantarcı çocuk Oturmuş ıslak yere. Belki yedi, belki sekiz yaşı Tam okul vakti “Tartalım amca”, geçim sözü. Bilmem eksi kaç derecede Üstünde bir eski kazak Titriyor, yüzünde hüzün. Hüzün, emanet olurdu bildiğimiz Kantarcı çocuğunki kalıcı. Hava inatlaşır çocukla Hüzünle karışık kar yağar Acı yağar üstüne, sulusepken yağar Önüne atılan bozuk parayı Tutup cebine koyacak Mecali yoktur Tutmaz parmakları. Bugün yine hava hüzünlü Hüzün kalıcı. “Tartalım amca”dır tek direnci Acımasız hayata. Ve yine benim, Alamaçta yüreğim donuyor. |