Bir ışık serabı
Hep güçsüz, yalnız…
Karanlıklar, çaresizlikler içinde Bir yarasa telaşıyla Sağa sola çarpan Buz kanatları kırılıp Hep kanlar içinde Hep hüsranla biten Çırpınışlar… Bazen bir ışık serabı Bazen bir gülücük… Kimi zaman umut sanılan Zerrecik mutluluklar… İsyanın çaresi yok, Umutsuzluğun faydası… Yine de yaşamak gerek, Yine de bir ışık beklentisi. Varsın ışımasın o umut, Varsın hep kırılsın kanatlar; İsteyerek, severek de olsa, Kimi zaman katlanarak ya da… Yaşamak bir gül gibi, Dikenlerle birlikte, dikenlere rağmen Sarılmalı dört elle, “An”ın hakkını ödemeli. |
terazi1610 tarafından 4/3/2007 12:41:14 PM zamanında düzenlenmiştir.