Eksildi Artık Sözne güçtür tasviri algısızlığın ve teğet geçerek düşün bedelsizliğine sezilmesi ne güçtür yargısızlığın küflenmedikçe onurun kalıntısında deminde bir kez ihaneti tatmadıkça bilemez yazgı olası mıdır bilinci süzmek (basiretsizlikle mi yargılanır yoksa) kesif bir sükût yazılır aklın şafağına ışıltısını saklar çaresizliğine dipsiz karanlığın söz eksilebilir sitemlerin yoğun güncesi susabilir nidânın temkinli sesine sabretmez yine de magmanın gücüne yansıyan kararsızlık artık ebedî bilgeliğe söz mü keser yalnızlık Eksildi Artık Söz // Sis Yayınları-Nisan 2006 Feride Özmat |
Çok soyut kalıplara niye anlam yükleyip dururuz sormak lazım. Önce kendimize. Anlatım zorluğu mu çekiyoruz, kelimeler mi yetmiyor? Durmadan, geometrik ve aritmetik çokluklarca imgeler, simgeler :))
Şiirlerimiz, dallanıp budaklandıkça anlam kaybına uğruyor. Hele ki başıyla sonu bütünleşmiyorsa... Kimileri bu bütünlüğü -kenarlara ve üste olgunları dizilmiş domates sandıkları gibi- zorlama kafiyelerle yapıyorlar. Belki bendeniz de zaman zaman bu hataya düşüyor olabilirim.
Şairi tenzih ederim. Sanırım Sevgili ossmann'ın takıldığı nokta bu olsa gerek...