Saçlarına Karanfil Takan Kadın
Çok küçüktü terkedildi;
ne anne, ne baba ne de hısım, akraba onu bırakanlarda garibandı gurbeti diyarda paraları yetmemişti bakmaya. Siyah saçlı, siyah gözlü bir bebekti o yetimhanede verilecek mamayı başının okşanmasını beklerdi. Yıllar sanki bir su hızla akıp gittiler onsekizinde sokağa atıldı yirmisinde meyhane masalarında şarkıcı saçlarına hep kırmızı karanfil takardı. Adını bile hatırlamadığı şehirleri dolaştı. Önce suskundu sonra bağırmaya başladı o terkedenler gibi bir bebek bırakmadı. Şarkı söylerken hep sonsuzluğa bakardı gözyaşlarını inci taneleri gibi sessizce akıtırdı saçlarına hep kırmızı karanfil takardı. Sahil şehirlerini dolaştı; herkesten uzak sevgiden yoksun mutluluğu tatmadan bir gün veda etti her şeye saçlarına taktığı kırmızı karanfiller şimdi tabutundaydı. |