I

ey hüznümle tarifini bulmuş kahpe tarih,
kederimle mitolojisini yaratmış hayat
şimdi yeniden anlam kazandınız
bir celladım var artık.


ey Kubaba önce şiirlerim,
romanlarım
ve içinde yoksul yüzlü sevinçlerimin renklendiği
masallarım vardı.
kırık başlı topacım,
rengi soluk hatıralarım,
ucuz oyuncaklarım,
içinde yüzemediğim küçük bir denizim,
ceylanlar seyrettiğim sınırsız bir ormanım,
ve Ağrı dağından büyük hayallerim vardı.

II

biraz önce yanyanaydık bu cellat ile Kubaba,
ve sen Kubaba
yazgımın açık sayfalarında adı hayat diye geçerdi
okurdun bunları binlerce yıl öteden,tanığımdın
şimdi fermanım keskin öfkelerinin ödülü
ödülü yüreğimin cesaretiyle örülü
cesaretimdi onun savaşlarının alanını çizen
evrenimde yıkılmadık yer bırakmayan.


kavgada ve sevdada yürekli savaşmak zordur Kubaba
senle ben bunu bilmez miyiz?
bu yüzden yüzemezdim denizimde,
derinliklerinde haykıramazdım kendimi
ormanlarımda,
susarız
otantik bir düelo olsa gitmez miyiz şiirlerimizle?
hangi kılıç keserdi aşkın koruyucu şiirlerini?
bilemezdik seninle ben,
ben küçüktüm sen yorgun Kubaba.


biliyor musun Kubaba ne acıdır
aşkın ortasında savaş narası atmak
ne acıdır Kubaba
savaşmayı bilmeyen ağzı salyalı birilerinin elindeki küfürle
savaşmayı kazanmaya kalkmak
bilmezdik bunu senle ben
oysa ne çok şey vardı yapılmayan ve söylenmeyen.

III
al beni götür Kubaba
bizi kimseler anlamaz,
yolun sonunda
bir tek yazgımız gülümsedi bize,
daha fazla büyümek zamanı geçti
vuruldum ve tarih oldum senin gibi,
çelimsiz ve çelme yemiş bir anlamım var
uslu durmasını söyle küçük adamıma
sonra sessizliğin fışkırdığı bir yere bırak beni,
saraylarında duramam.

duymak istemiyorum kimseleri Kubaba
küçük adamıma sabır sat
sen katledilmenin resmindeki yerimizi kimselere söyleme
bilirsin,Ağrı dağının üstünde yükseldi mi güneş
renkleri kırılmaya başlardı
hüznümüzün ve fermanımızın katliamı o an olur sanırdım
benim bir celladım var Kubaba
benim bir celladım var artık küçük adam.


IV

kaç zamandan beri öldürülüyordum
kaç zamandan beri yüzü parçalanmış şiirlerime gömülüyordum
küçük adam
bunu sadece sen ve Kubaba’ya söylüyordum.
siz artık gidin,
sen geçmişe dön Kubaba,bende unutulan bir tarih oldum
sen geleceğine git küçük adam
benim için güneşin doğduğu yere git
gülümse hayatın ordaki çocuk haline
benden ağır bir selam söyle,
sessizim artık.

Zeki Nurçin