BİR SEVDÂ MASALIŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bu resme bakarken yüreğimden dökülüveren duygular...
Ulu bir dağ,başı bulutlar arasına yücelmiş, karlar yağmış saçları ak,ak Ve güzel renginden mağrur kibirli bir pembe bulut Sırnaşıyor ona,saçlarını okşayarak... Eteğinde duru bir göl var dağın; sâkin ve mahzun, Tertemiz suyu huzur ve ümit mavisi Sessiz bir türkü mırıldanıyor belki, Taa derinlerinde sevgisi. Bulutun gâyesi sadece gönül eğlendirmek, Ona göz kırpan ilk rüzgârla dağı terk edecek, Kimbilir,belki başka zirvelere gidecek. Oysa göl,dağa ezelden sevdâlı Fakat onun heybetinden çekinerek Bir türlü açamamış gönlünü, Suskun kalmş,hep bu karasevdâyı çekerek... Ne var ki o ulu dağ Heybetine yakışan yüce yüreğiyle Sezmiş bu gölün sevdâsını Ve aldanmayıp pembe bulutun cilvelerine, Uzanıvermiş gölün koynuna,hem en gizemli yerine, Öpmüş,öpmüş gölün tertemiz yüzünü; Mutluluğun rengi kaplamış göldeki hüzünü. Bir aşk meleği sonsuza dek onların gönüllerinde yatmış Ve güneş,her akşam Bu sevdâ masalını selâmlayarak batmış. ÜNAL BEŞKESE |
Resm de resim ama, yazdırır. Şair de şair ama; YAZAR. Yakışır dostuma. Gönül hazînemden kocaman ALKIŞLAR sunuyorum.
Ne var ki o ulu dağ
Heybetine yakışan yüce yüreğiyle
Sezmiş bu gölün sevdâsını
Ve aldanmayıp pembe bulutun cilvelerine,
Uzanıvermiş gölün koynuna,hem en gizemli yerine,
Öpmüş,öpmüş gölün tertemiz yüzünü;
Mutluluğun rengi kaplamış göldeki hüzünü.
Tebessüm kokulu bitimsiz saygılarımla...
_____________Âlimoğlu___________