Sevdalı düşlerimin coşkularına sar
yüreğimin meçhul adresini
yağmur kokan ellerini sancıma süreyim
ısıt soğuktan bitap kavlı dudaklarımı
bir hüznün alaca şafaklarına asılayım
üşümelere durayım harlı yangınında
kirletilememiş er şafaklarda,
ben yangın kirpiklerine uyanayım.

Gülümseyişlere belediğin gönlüne
ürkek merhabalarımla girdim
senli sarılışlarda yüreğini seçtim
üşüdüm gecenin kuru kasırgalarında
her gece özlemlerin kirli sandıklarından
hece hece seni çıkardım
dünü yitik bir resimdi ay,
güller ektim tükenen bir zamana.

Tırpanlarla biçerken sen
yüreğimin kıraç çözümsüzlüklerini
sonsuz mevsimlerin göçebesiydim
menekşe tarlalarına ektin sözcüklerimi
kimi ezildi içimde cevahir gülüşlerim,
kimi aradım viran seherlerde
yurduna kanat açan göçmen kuşlarla
selamlar gönderdim sana.

Bütün zerrelerimi istila eden bir sevdanın
yanıkları var şimdi bedenimde
tanrıya avuç açarım her gece,
göğsünde bir karışlık yerim olsun diye
yakamdaki sevda kiriyle,
yorgun türkülerle dalarım ölümsüz düşlere
asarlar beni uykularda,
kapıma dayanan aşklarla
sürerim sevda atımı dağlara.

Kollarındaki yaşamak zincirleriyle,
ruhundan taşan sevda kareleriyle
bıraksam kendimi dalgalarına,
sancılı geçmişimi bir çırpıda unutsam
dudaklarının hüzün sarkaçlarından
her an mutluluk iksirlerini tatsam
sonsuz gülümseyişim olur musun
ezbere söylenen şiir gibi yalnız seni okusam.

Ah yar,
içimdeki denizlere karıştır istersen
yüreğinin bütün renklerini
ikimiz için tut,
her mevsim aşkla ıslanan
sevdanın hicranlı günlüklerini
birlikte söyleyelim sonbaharlarda
seven yüreğimizdeki vuslat ezgilerini
kanasın dizeler,
tutuşsun tüm şiirler,
yanalım kundaklanan ormanlar gibi.

Her gece sen ıslat aşkla dudaklarımı,
sessizliğim ve sensizliğim bitsin artık
her hecede biz olalım,
yürek celsende af çıkar müebbet aşklarıma
güneşim sen ol,
ısıt gönlümü,
gecemde ay gibi doğ küskün yamaçlarıma
salla ruhumu masallarınla
sarılışlarınla güç ver şu yorgun aşk adamına.

Selahattin Yetgin