asi yalnızlık

bir düştü içinde yaşadığımız zaman
kopuyordu kıyametler dört bir yanında dünyanın
kanın barut kokusuna karıştığı bir çağda
kuzuların kurtların sofrasına düştüğü zamanda
sonsuz yalnızlıklar içinde
düştüm sevdana gülüm

yangın yerlerinden geçtim
zulümler ve ölümler arasından
susturulmuş yüreklerde
nasırlaştırılmış sevgiler gördüm
düşünmenin ve sevmenin suç sayıldığı
günlerde gülüm
inadına sevdim

sonbahar hüzünlerini yaşamış
neslin çocuklarıydık
düşünmemiz yasak
konuşmamız yasak
daha körpecik gözlerimiz önünde
yaktılar kitapları
kitap okumaktan
elimizde taşımaktan
adını anmaktan korktuk
bu korkuyla büyüdük gülüm

yüreklerimizde unutturdular sevmeyi
ektikleri kin ve nefret tohumlarıydı

nasırlaşmış yüreklerde
inadına sevdik gülüm
korku ve zulüm günlerinde
dik baktım hayata hep
yüreğimde kavgamın ve sevdamın gücü
şarapnellerle parçalanırken Bağdat’ta çocuklar
ağladım sessizce
çaresizce
elimden bir şey gelmezdi
şiir yazmaktan başka

ölen çocukların cesetlerinin başında
bıyıklarını buran adamlar gülüyorken
Anadolu’da gazeteler
manşet atıyorlar
“Ebru Şallı üstsüz yakalandı”
umursamazca
duyarsızca

işte seni böyle sevdim gülüm
nasırlaşmış yüreğimde kardelenken

beni unutma sakın hüzünlü sevdam
yüreğimden kan sızıyorken mintanıma
benim gördüklerimi sen görmedin
yüreğinde duymadın

bir gün gelirde gidersem
boynumda çapraz mavzer
beni tutma

zulümlerin olduğu bir çağda
yangın zamanlarından geldim
son bahar hüzünlerini yaşamış neslin çocuklarıydık

orada Telafer’de okullar bombalanırken
yüreğim durmadan kanar
sızan kan mintanıma damlar

düşlerimizi yitirdik
düşünmemiz yasak
konuşmamız yasak
her yanda bir ihbarcı
içimizden geçenleri bile jurnaller

yangın çağında da olsam
zulümler arasında da olsam
kan sızsa da şarapnellerle parçalanmış bedenimden
sevdim yinede

yitirdik hayallerimizi
gülüşler yüzümüzden uçup gitti
ne karıncayı incittim
ne de bir serçeyi sapanla vurdum
içimde alevler büyüyordu
kan ve şiddete isyandaydım

ey gülüm
zorbanın suratına tükürmek için
parçalanmış cesetler arasından
yaralı bedenlere bir damla su vererek
kuşanır mısın
o gün benimle çapraz mavzer
yürür müsün
omuz omuza zulmün üstüne
ilk kurşunda düştüğümde yere
ağlamadan
bana bakmadan
koşar mısın
Telafer’in
Kerkük’ün
Gazze’in
sokaklarında

Ağustos/2008-Mart 2009

Coşkun Mutlu / Hüznünşairi
[email protected]
____________________KÜÇÜK BİR NOT_____________________________________
Bu şiir 2008`in Ağustos ayında yazılmaya başlandı, sadece birazcık düzenlemesi yapıldı.
Teknik olarak eksiklikleri olabilir. Yazılma amacı Irak`ta Telafer`e okul bombalanmış onlarca Türkmen çocğu yaralı ve ölü olarak yerde yatarken gazete küçük yer almış bu görüntüler, Aynı sayfada Ebru Şallı`nın üstsüz yakalanması ise büyük bir görüntü olarak verilmişti. vicdanım sızladı. İçim kanadı. Bu dizeleri kaleme aldım. okuyan ister şiir olarak okusun ister düz yazı olarak, İster şiir olarak okusun ister bir hikaye olarak farketmez. Vicdanları sızlayan herkes okumalı bence. sumayalım artık. Vicdanımız bir gün bizi boğacak. Fildişi kulemizden çıkalım, saydam düşlerimizden arınalım, Yanıbaşımızda 1 milyondan fazla insan öldürüldü. BUna isyan edelim.
____________________LÜTFEN SUSMAYIN_______________________________