Vakit
Şiirlere gömülmüş kalemim,
ıslanıp duruyor en güneşli günde bedenim! Şimdi sessiz bir gemiyim, vakit demir alma vaktidir; ancak yok bir gelenim, gidenim... Mısraların aşığıyım ben, yarınla kavgalı; bugüne dargınım... Biraz da kırgınım hayata! Uykularda unuttu beni kader; çekmecemde biraz keder, ’üzülme geçer’ dese de yüreğim, geçmeyecek bilirim... Şimdi yalnız limanların dalgasız denizlerinin; kimsesiz gemileri, hatta küreksiz sandallarıyım. akşam olmuş yine burada, vakit ölme vaktidir; ancak yok hiç, ölmeye bile mecalim... |