ÇANAKKALE’DE KAYBOLAN SEVDAMIZSevdamızı anlatmadı tarih henüz Bizim yaşadığımız bir tufandı sanki Zırhlıların yanındadır hala ruhumuz Mağlubiyeti kim bizim kadar bilebilir ki Çanakkale’de batan sadece ‘ocean’ değildi Ve tükenen umudu değildi yalnız Mehmetçiğin Bizim de gömüldü tarihe talihsiz sevdamız Serin sularında gizlidir inleyen melalimiz Biz iki deli sevdalıydık Eren ile Emre Endamı ile sevgilinin vurulup düştük yere Rahmet okutturduk Ferhat ile Kerem’e Ve mahkum olduk doğan her sehere İltifat göstermedi bize gül ile menekşe ‘Çok bülbül perişan olur ‘ dediler,‘gülşende’ Düşürdüler bizi kor olmuş bir ateşe Bir ümit bile bırakmadılar solgun bedende Sen soruyorsun şimdi:’bu nasıl bir sevdaydı’ Sana bunu nasıl anlatayım aciz bir dil ile Boğazda yankılanır hala efkarımız Duyulur belki feryadımız sahillerde Elif elif ilerleyelim derken emellerimize Vurgun yemiş sandallar gibi devrildik Bir çok yıl gelip geçti aradan fakat Biz bu sevda içinde dirhem dirhem eridik ‘Çanakkale geçilmez’ derler yaşadık biz de Geçemeyenlerden ikisi de biz olduk Kaybettik vuslata erme savaşını Çanakkale gülşeninde solduk, kaybolduk 18 Mayıs 2007 ,İSTANBUL (Zafer Eren kardeşim ile benim yitik sevdamıza…) |
Ne zelzele ne fırtına yıkabilirdi
Tenhalara gizlensede çığlıklar sözlerde avazları dillendi
Ay irkilerek denize gizleri yüklediği gemiye
Yükünü aldığı iki göze
Demir atılmış tı iki yüreğe
Çapa derinde bekler yara sessiz..........