ARTIK SANA ŞİİR YAZMAYACAĞIM
Artık sana şiir yazmayacağım..
Yazdığım her an kelimeler kabusum oluyor. Karanlığa bürünüyor bulutlar, İçin için gülüyor şarlatanlar. Bütün kargalar beyazlarını giyiyor, Derin bir sessizliğe gömülüyor umutlar.. Artık sana şiir yazmayacağım.. Desenli bir yazma gibi işlerken mısraları, Ruhumun papatyalı vadilerini sunarken sana, Fırat‘ı ve Dicle‘yi içimden akıtırken kapına, Anladım farksızmış bunlar kupkuru çöllerden. Yabani bir diken gibi batarmış bedenine, Sözlerim anlamsızmış, farkı yokmuş ellerden.. Artık sana şiir yazmayacağım.. Belki diyorsun şimdi, bu kaçıncı söyleniş, Her defasında bir bahaneyle kaçıncı sesleniş, Farkındayım bende ,bu bedbin halimden, Ama sen anlamazsın ki hiç melalimden. Olsun, sen aldırma yaralı ve sevdalı olduğuma, Ve burada böyle çaresiz gibi mahzun durduğuma, Ferhat’ın dağları kadar gururludur yüreğim, Değil mi ki boşluğa savruluyor kelimelerim.. Artık sana şiir yazmayacağım! Ve artık bu sözümü bozmayacağım ! 26 Temmuz 2000, İSTANBUL |