AYAZ -1
Bir karakış ortasında geldin yeniden
Yarınsız gecemde son yıldızımdın sen Göç ediyordu canım terkedilmiş tenimde Bir telaş vardı göğsüme sığınmış serçelerimde Gözlerimde batıyordu binlerce güneş Nabzım duruyor,hayat susuyordu Ayaz Sense seviyordun göz alabildiğince İnançlarını tutukluyordun yıkılmış mabedimde Gözlerinle kurşuna diziyordun İçimdeki ay tanrısını Bilmiyordun onu delice sevmemin yazgısını Meltemlerini yolluyordun gece siyahı saçlarıma Çobanların ucu yanık ezgilerini Usulca bırakıyordun cansız avuçlarıma Oysa bu yürek yaralıydı,ağır hastaydı Ayaz Ağıttı artık şen kahkaham,ağlamaklıydım biraz Belki sen, uçsuz bucaksız yaşamaktın bana Günahlarımın kefaretiydin anlatmasan da Yangın yüreğimi kutsamaya gelmiştin Yakamoz düşmemiş bir avuç Fırat’ında Sarıyordun incinmiş bedenimi Yaralarıma ay tozu sürüyordun Ben ihanetimle karşılıyordum seni yine Sense öpüyordun alnımı aşk meleklerinle Ayaz, Bağrımdaki avaz Susmamış çocukluğum Duvaksız gelinliğim Zincirli gençliğim Gitme,hazır değilim henüz Ne olur dur biraz |