Son
Ağacımızdı bu sevda,
Dev bir çınar misali, Kandı yaprakları yalancı bir bahara, Kurudu, döküldü, gitti. Mısralar, kafiyeler ve de şiirler, Boğdu içinde hepsini bir deniz, Savruldu havaya bütün küller, Bu yangını söndüremedi hiçbiriniz. Hep seni hatırlatan şarkılara, Yüreğimi acıtan yokluğuna, Yaşanmamış her şeyin hatrına, Bir küfür de benden bu dünyaya. Anılar dönüştü bir bataklığa, Battıkça kayboldu bu beden, Kurtulmak için çırpındıkça, Ben oldum yine yitip giden. Gidiyorsun gitmelere aldırmadan, Gidiyorsun damarlarımdaki kan gibi, Gidiyorsun o kadar yaşanmışlıktan, Git dünyayı karanlığa gömüp batan güneş gibi. |