farkkaybetmekten korkup sevenler kervanına katılamayanlardasın düşünmekten korkup sorumluluk taşıyamayacak kadar kaçaksın bir kaç günlük çekiciliğini bile kaybederken içimde son tren çoktan kalktı, be adam ! istasyon benim boşalmışlığım gibi sessiz giden senmişsin meğer yüreğini eline tutuşturmuşluğumdan tanıdım seni şimdilerde gözümü açtığımda ansızın başka mekanlarda uyanabilirim soluyabilirim sensiz bir atmosferi aramızda ki farkı gör istemiştim belki, belki de kafana düşen saksıdan çok kaybettiğin çiçeğin değerini görürsün yokluğun adresi benim cinnet saatlerin bitmesine dair elimde şerefe diye kaldırdığım kadehim -umutlarımıza inadımızı da ekleriz - |
aşk'ın bir yanı da bohem'dir değil mi şair.
hüzün çoksa.
kutladım şiir için.