Türküler çürümez

Yağmur çürümez

Gül çürür



Dünya yok sayılanlardan bozulmadı

Yanlış öğrendiklerimizden bozulmadı

Zamanın cezayı tutmasından bozulmadı



Ama içimizdeki zaman saati

Bazen yanlış bir akşamda dururdu

Aynada yüzün benim olurdu



Kendime bakıyordum

Sararmış mı gölgem

Ve sonbahar bile

Geri gelmeyecek mi



Bir bavul gibi duruyordum

Kıyısında hayatın

Hayat kahverengi bir sözcük oluyordu



Görülmedik şey

Mavi trenlerde bile

Çekilmiş bir sevda ile



Nereye kadar

Annemin yüzünün ışığıyla…



Kalbimin çizgisiz köşesinden

Geçirdiğim acının cüce düşleri

Parmak uçlarına kadar yorgundu



Güneş ebedi zaman ve ben

Ve senin uzun temiz ellerin

Yapayalnızdık







rengin özesmi