KÖYÜMÜN ÇİÇEKLERİ
Çiçekçiye uğradım girdim bir selâm ile
Bakındım iki yana zevkime gitmiyordu İlk bakışta gözlerim kaydı kırmızı güle Aldım burnuma tuttum kokmuyor tütmüyordu Köyümdeki güllerin yerini tutmuyordu Bu ne dedim arkadaş? Dedi deve tabanı Çabuk büyür kol atar boşa vermez çabanı Bizim buralı değil bilir yadı yabanı Hele canım görmedim bağımda bitmiyordu Köydeki çiçeklerin yerini tutmuyordu Sıklementmiş, kaktüsmüş bilmediğim isimler Çiçek diye saksıda ağaç olan cisimler Duvarları süslemiş bilmediğim resimler Serçeler uçmuyordu, bülbüller ötmüyordu Köydeki çiçeklerin yerini tutmuyordu Menekşeler rengarenk rengi var kokusu yok Papatyalar kocaman nazenin dokusu yok Her şeyi göz önünde okusu fokusu yok Gönlümü okşamıyor tatminde etmiyordu Köydeki çiçeklerin yerini tutmuyordu Kardeleni, çiğdemi aradım göremedim Görmeyince oranın zevkine eremedim Lâlenin karanfilin demini süremedim Aşılı çiçeklere doymadım, yetmiyordu Köydeki çiçekleri hiç biri tutmuyordu Seyrettim ama dostlar sol tarafım yanmadı Gözlerim gördü amma gönlüm ise kanmadı Anılar canlanmadı, gözüm buğulanmadı Hiç heyecan duymadım kalbim küt atmıyordu Köyümdeki gülleri hiç mi hiç tutmuyordu Eğer bu çiçek ise çiçek açmalı dedim Etrafına hoş koku yaymalı saçmalı dedim Bal toplayan arılar konmalı uçmalı dedim Ot’a çiçek denmesi kafama yatmıyordu Köydeki çiçeklerin yerini tutmuyordu Hani gösterin dedim aşka düşüren var mı Sevdanın ateşiyle yakıp pişiren var mı Yiğit yolunu kesip yolu şaşıran var mı Türkümüze türküler söyleyip katmıyordu Köydeki çiçeklerin yerini tutmuyordu Alınıp satılırdı beni tanımazlardı Günaşığı değildi yönü tanımazlardı Güneş görmüyorlardı günü tanımazlardı Elektrik ışığı doğup ta batmıyordu Köydeki çiçeklerin yerini tutmuyordu ATAROĞLUM inlettim sazımın tellerini Yaylamızdan olsaydı anlardım dillerini Unuttu mu sandınız mezarlık güllerini Bizim köyün insanı parayla satmıyordu Köyümdeki gülleri hiç mi hiç tutmuyordu |
güzeldi selamlar saygılar gönderiyorum