BIRAKTIĞIN ACILAR DENİZİNDEYİM
Yalnızlığın kollarında
Neler çektiğimi bir bilsen Yerime sen ağlardın Gecelerin karanlığında Soğuk yatağında… Ve nihayetinde Dayanamazdı gözlerin Dalar giderdi Sırılsıklam olan yastığında… Sabah olur Hiçbir şey istemez canın İnadına yaşarsın Ölmekten korkarak Belki de bir gün Biteceği ümidiyle İstemeye istemeye yaşarsın işte… Hayatta çoğu şeyi Iskalayarak Başka şey ve başkaları için Tüketirsin ömrünü Oysa onlar kıymetini hiç bilmeyecek… Neler neler verirsinde Hiçbir şey almamış gibi Bön bön bakarlar Vermeden dahasını da alırlar… Sense beklersin Bir gün Ya kurtulursun diye Ya da Gözün açık Hayata gözlerini kapatırsın Kim bilir… Kimse bilmez Ben yaşarım bunları Ben bilirim Yalnızlığın acısını… Her günü sabahsız Ben taşırım yarınlara Yalnızlığın karasıyla… Yalnızlığına attığın Kumsalına varamadığım Acılar denizi alır beni Her gün her dem Basar tuzunu yaralarıma Acılarım tazelenir Yeniden yeniden… |
daldırım oltamı boş çıkar
oltamın ucunda takılıdır hüzün der gibiydi dizeler
Tebrikler