Dikişsiz Yara !Bağışla ! Sen kaç katmanlık kuyunun dibinden bağırıyordun Ki; Duyulmadı yankısı pervasız çığlığının Ah kalbur yüzlü çocuk Şimdi sen ebedi küstün bize Yanıtsız bırakırsın ellerimizi Ardına bakmadan yürür gidersin minnetsiz Yaralarını saklayıp yırtık ceplerine / başın dik Işıksız / kandilsiz / küçük adımlarınla Öpebilseydim acıyan yerlerini ah Kızgınsın / öfkelisin / nefes nefessin Dar geliyor kalbine göğüs kafesin Senin bedenin çok ufak / parmaklarında Nasıl toplayacaksın vurulan güneşini Mırıldanırsın dudak arası sancılı dilinle alaz ezgini Anımsayarak babanı Sonra bırakırsın öfkeni annenin göğsüne Yıldızlar kadar uzak Savruk savruk savrulursun artık her fırtınada Düşündükçe yenilersin hafızanı Unutmazsın o sisli sahneleri / o ateş çemberi şehrini Batar batar durur ihanetin parmakları Yuvalarından çıkan göz bebeklerine Şuursuzca kaçarsın tenine dokunan rüzgârdan Sürükleyerek kırık dizlerini Artık güldüremez hiçbir palyaço seni / ne de yüzü kara yarınlar Oy körpeciğim! Uyut kimsesizliğini ayın kollarında Çoktan gömüldü çocukluğun anne göğsüne Arama ışıksız sokaklarda Sakla saçının kördüğüm örgüsünde / annenin sıcak şefkatini Yarım kalmış masalına Çokça büyüdün sen / yağan kırmızı yağmurlarla Sil hafızanda çocukluğunu kapsayan bölümü Affet bizi! Bizim dilimiz yok sana yalvarmaya Yüzümüz yok yüzüne bakmaya Yetmedi kollarımız seni kurtarmaya Büyüklük sende baki / erdemlik sende sebilim Şimdi mevsim kış / dünya kış uykusunda Haydi... gülüşlerini anımsa, faydası yok hırsının Dirilecek bütün ölüm çiçekleri baharda Sana söz / kalsın aramızda Ah masumluğuna yandığım / yazgın değil bu ihanet Sana bunu nasıl anlatmalı / alabora ihtilale uğrayan ruhun Kifayetsiz kalıyor kelimelerim / izahsızım Öyle büzme dudağını / sen değilsin suçlu Gül kokulu tenini kana bulayan melunlara Geleceğini ters yüz eden nefsi bozuklara Dünya sizin olsun de geç asil yanınla Uçur öksüz ellerinle beyaz güvercinleri Mutlak düşecektir yüzsüz suretler ayaklarının altına Yok sevgiden öte kahramanlık Mertlik senin damarlarında mevcut Onlar insanlığın fikrine nifak tohumları ekendir İptilan olan gururunla İftihar sanadır çocuk! 03/02/2009/ N_Erol |