ŞEHİRLER VE FAHİŞELERİ
Terk ettiğim şehirler,
Kalemine hicran bulaşan şiirler gibi.. Ve kadınları Aynadaki fahişeyle yüzleşir her an Ben ne zaman ardıma dönüp baksam Sessizliğim tepeleme büyür.. Büyür içimdeki terk ediliş Ki hiçbir gidiş koymamıştır böyle. Ben, terk ederken beni, Sus olur ardım. Ve geceleri şehirlerin.. Islak saçlı fahişelerin ağzına sakız olur İpteki mahkum gibi Son sözümü akıtır kalem Terk ettiğim her şehir, Ağlar gözyaşıyla timsahın.. İflahımı kanatır yüzleşmelerim Terk edince son kalan ben.. Anlarım acısını şehirlerin.. Susuşlarım büyür içimde Büyür pişmanlığım. Büyür de göç edemem artık, Kendimden kendime.. İstesem de dönemem Islak saçlı fahişelerin şehirlerine.. |
Yaşamak gerekmiyor, bazen görmek duymak bile yetiyor...
Açıklayıcı ve anlamlı bir şiirdi... Bazı insanların tek düze hayatlarından kesitler geçti gözümün önünden...
Çokca sevdim bu şiiri...
Kutlarım.