Hüzünlü bir sürgünün kıskacındayız
Yağmurdan gemiler geçiyor içimizden
Aşıyoruz dev dalgaları güçlükle derken
Artıyor adım adım buğu kirpiklerde

Uzak ve buzdan
Karanlık tepelerden
Buğulu camlarla bakıyoruz
Buğulu camlardan yansıyor gözyaşı:
Artıyor buğu adım adım döküldükçe

Yıkıp geçen sahipsiz sözlerden başlar
Yolumuz uzun ıslak ve tenha
Dokunmuyor hiçbir bakış ötekine
Oluk oluk kan oluk oluk küfür ve ok
Öteki yok

Görünmeyen yüzü karanlığın
Güneşin gözyaşıyla parıldıyor
Yıldızlar orda

* * *

Asi bir rüzgâr,
Ki üflese derim üflese, soluğu diriliş
Bir şenlik ki salıncaklar renkler oyunlar
Bir yaşamak ki doruklardan başlar:

Kirpikler birer küçük yelkenli
Yanaşıyor uzaklara yakındaki
Azalıyor yavaş yavaş buğu
Topluyor ağlarını geç de olsa


Birdenbire, uçurtmasını salıyor
Küçük bir kız çocuğu
Ardı sıra altın gülüşünü ve
Gözlerini alev alev
Ve "yaşamak" bir düşle arınıyor: Buğusuz

Bir düş ki;
Tek bir kalp yeter kurmaya, buğusuz bir hayat
Tek bir kalp yeter kurmaya
Tek bir kalp yeter