DİNLEN GÖZYAŞIM
Okyanuslar kadar derinden yüzyıllar kadar uzaktan
Yorgundur düşen her gözyaşı -usulca aşıp gelen- Çökünce akşam kızılı dertler saydam bir iz kalır Acı ve kan! Düşen her damlada şehvetle mayalanır Döküldükçe her gözyaşı uçurumun yıkılır boşlukları Budanır dalları güneşin kendi kabuğuna kapanır. Yapışmış kir! İnsan eli değdiği her nesneye Kederlenme gözyaşım! Üzülme sen! Gül biraz. Gelmez misin sen de en derin yerinden insanın Pıhtılaşmış kirlerin ana rahminden! Dinlen biraz. |