BAMBAŞKA
Açmaz mı meraklı bir gül hiçbir bedende kıvrılarak
Çoğu bilmiyor galiba uzak bir adaya neden gidilir Gardiyan gezdirir belki gemisinde bilmeyerek Başlamaz mı gözlerinde harı yükselen bir ateşle Dünyanın ruhuna demirleyerek gemisini, bir nefeste Güneş, ay, yıldızlar…..Gökyüzüne sonsuz selamlar BAMBAŞKA ! Aradığım ya da çıkmaz sokaklarda Levhalarda silinen gülüşü ile çocukluğum Sıkışan boğulan . El salladıkça uzaklaşan bir siluet Kırılgan yeşilliğiyle buğulu camlar ardında, masum Filizlenen çiçeği ile dünyayı sarmalıyor direngen Yeni denemeler, yeni dokunuşlarla güçleniyor Köprüler kuruyor işte o dokunuşlardan, durmuyor İçindeyim hep kıyısından seyredilen hayatın, sessiz Duyuyorum ezgisini en erken sabahta, BAMBAŞKA! |
İçindeyim hep kıyısından seyredilen hayatın, sessiz
Duyuyorum ezgisini en erken sabahta, BAMBAŞKA!
hep kıyısında değilmiyiz hayatın ve bilinirmi yarınlarımızda neler var...arayışlar bitmemeli ki bittiği an haya tad alınmaz hale gelir
yazım tarzınızı iç dünyanızı anlatma şeklinizi çok beğendim...yüreğinize saygılar....