Bir Ulu Çınar
Ben yaşarken solar gün
Her biri bir yana dağılır dalın yaprağın Kaybolur içimde yaşam sevinci Kesilir sancısı kahpe yüreğin… Şafakla başlar bu yangın Yaralar bir, bir kanar En arsız rüzgârlarını estirir kader Devrilir kökünden bir ulu çınar… Sanki yeni doğmuş bir bebek gibi Sımsıkı tutarım avuçlarımı Yumuk, yumuk bakar gözlerim Her bir şey görünmez olur… Bu yüzden ağlar anam İki gözü iki çeşme garibin Yanar yavrusuna yüreği Yaşı yetmiş olsa da… Devrilir kökünden bir ulu çınar Oysa ihtişamı söylenir dillerde Gölgesinde nice âşıkları eğlemiştir Nice sevdalara kol kanat germiştir Bilinmez arzuların şahlanışında… Yok, artık o eski zamanların varlığı Usuna düşen zindan karasında zıkkım Bir varmış bir yok muşun hikâyesi Vay benim bu gel git aklım Devrilir kökünden her ulu çınar Gölgesi kalır mı akıllarda Kuşların yuva kurduğu Yeşil dalları yok olur gider Gerisi boş hikâye… Ben uyurken açar gün Her şeye inat zamanlarda Bir çınar yeşerir belki de Başucumda… Ozanca/İzmir |
Bu gün bir degişiklik yapmak geldi içimden ve Manzum hikaye tarzında bir şiir yazdım.Şiirimin adı <ACI BÖBER>
Degerli yorum larınızı bekliyorum, üstadım...