Gazel
Göz etti canân aklımı aldı ki yanmışım
Söz etti aman hançeri saldı ki kanmışım Yâ Râb beni zülfün tele râm eyle dilberin Gönlüm dahi hicrânına zâr oldu şekkerin Dostlar bana cansitân o yardan geç diyorlar Bilmez geçerim dâimâ ben her adım yar Yarim beni yardan yara koşturdu perişân Her yâresi bağrımda açılmış ki bir nişân Düşmez Kılıc’ım gavga-i uşşâk içinde Âşık ana derler ki kan ağlar gülüşünde − − ∙ / ∙ − − ∙ / ∙ − − ∙ / − ∙ − |