Seni Düşünmek!
Seni düşünmek,
güz yaprakları gibi dokunsan dökülüyor. Seni düşünmek, yaz yağmurları gibi umut etsen yok oluyor. Seni düşünmek, kır çiçekleri gibi koparsan soluyor. Seni düşünmek, çocuklar gibi bir gülüyor bir ağlıyor, bir koşuyor bir duruyor, kimi zaman bağıra çağıra koşarak geliyor, kimi zaman gözleri yerde suskun ağlamaklı gidiyor. Seni düşünmek! Seni düşünmek! Ölüm gibi, kapımda bekliyor, bekliyor bekliyor, bekliyor. 1996 karkın |