Devlet-i âliyyenin büyük mimârı Sinan
Senden başka gelmedi dünyaya buna inan

Coşkun bir imân ile yükseldi minâreler
Rûhunu üfledin de şekil aldı hâreler

Mütevâzi kalfa’nın şâheseriyim diye
Mağrur duruşuyla, muhteşem Süleymâniye

Edirne’de usta’nın elinden aldı şekil
Selîmiye, kubbesi evreni eder temsil

Nice Allah dostunun hürmetiyle hep tevbe
Sultânın, şehzâdenin busegâhıdır türbe

Kaç medresede senin emeğin gözyaşın var
Dârüşşifâda hasta başından belâ savar

Yolcular konar, içer, çeşmelerden akar su
Misafirhânelerde sürer derin uykusu

Bir ömüre sığdırdın yüzlerce eserini
İstanbul sokakları rahmetle anar seni

Gel yetiş koca Sinan bir de gör hâlimizi
Bulamazsın yapıda mimârî kültür izi

Çok katlı binaların her gözünde bir insan
Toprağın kokusu yok, bilemez kimse nisan

Tabiati, ağacı biz belgeselde gördük
Diktiğin eserleri anlayamadık, kördük

Ruhumuzu bıraktık beton yığınlarında
Ahde vefâ kalmadı şimdi torunlarında

Ya kalk yatağından da uyan, uyandır bizi
Ya Mevlâ’ya dua et bize de versin giz’i

hâre: sert taş, kaya