Kalabalık Bir Ölüyüm Gözkerinde
gemiler döküldü avuçlarımdan,
maviler döküldü suya. fazla gölge yoktu üzerimde ödünç aldım gözlerinden sonra bıraktım geriye. Yaşamak gözlerinde bilenmişti. ölüye baktım kokmuyordu. gözlerine baktım kan aktı gözlerimden. sonra yıkıntılar şehir ve ses... bir balkondan ölüyoruz içine... ...içinde yalpaladığımız bir öykünün... ölü, toprak yemiş bir zenciydi her sözü kahverengi her sözü ölü... gıyabında söz ediliyor. merdivenler kopuyor dizimden hayal mahsüllerinden eksilmiş kuşlar... yukarı beyaz bakınıyoruz söz kimilerince öpülmüş. biz, kimseyi bilmiyoruz sen ve biziz, ben ve siz... kime sorsan cevapta yokuz. biliyorum sen söyleme kalabalık bir ölüyüm içinde sözü belirsiz teraziyim. ama baktın mı gözlerime tek yer olurdun yaşadığım. dedi fatmani |
saygılar gönderiyorum