Şimdi senden uzakta, gurbet illerindeyken,
``Gelsin`` diye bir haber saldığın gün gelirim.
Nedamet denen sazın teli ellerindeyken,
En hicaz şarkıları çaldığın gün gelirim...

Sevdaların yerini, yokluğunda dert aldı.
Kapımı bir gün ne sen, ne de hayâlin çaldı.
Ardından devraldığım hüzün yadigâr kaldı
Emanetini geri aldığın gün gelirim...

Gül yorgunu gamzene pişman umutlar takıp,
Mazi denen deftere hisli bir kibrit çakıp,
Bensiz geçen günlere taze ağıtlar yakıp
Feryatla saçlarını yolduğun gün gelirim...

Ben mi geri çevirdim sen bir davet verdin de?
Yemin Billâh gelirim, bu Şubat’ın dördünde.
Sevdayı yol eyledin cadde sokak serdin de,
Tüm ayak izlerini sildiğin gün gelirim...

Dermanını hazır tut, sızım çoktur bilesin.
Kapris ziyafetine karnım toktur, bilesin.
Haraç-mezat satacak ruhum yoktur, bilesin;
Kadrimi kıymetimi bildiğin gün gelirim...



Ali ERDİNÇ