parafŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Şiir’in isim annesi Tülay’a sevgimle.
Sabrın için teşekkürler ... Zamanın otuzunda, Dikenli tel yaşanmışlıklarım. Bİr adım öte, kanar yalnızlıklarım. Eskidim, eksildim, eksilttim. Baktığım kadar gördüklerim, Sır’da yansıdığım kadarım. Terazide eşit iç-dış açılarım, Tebessümle ters orantıda acılarım. Feleğin çemberinde, Çelik çomak umutlarım. Kimse AŞK’tan ölmüyor bu devirde, Oysa ben; AŞK’a doğdum Temmuz’un güneşinde. Gölgeler kısa, büyüktü adamlar, Saklanmazdı kimse gölgesizliğine, O zamanlar. Sabahlarıma minik kızlı düşler doğururum, Söylenmemiş - evet’sizliklerimde. Soy ağacım alt kümesiz, Sahipliğim aitsiz. Sırtında bıçak iyi niyetlerimin, Hangisi gerçek üflediğim dileklerimin ? Acaba ? Sürmeli mi ? kendi kendineliğim... -ya da ekleyip, eklenmeli miyim ? - B.F. |
imdat
:)