HayatKeşke bu kadar zalim esmeseydi rüzgarlar Eğilmez sandığım dallarım eğildi Yerlerde sürünen bir fidan oldum. Sıcacık bir gökyüzüydü istediğim Şeffaf ve aydınlık.. Güneşin özlemiyle kavruldum durdum Gölgeler düştü hep üzerime Sonunda karanlıklara mahküm oldum. Sere serpe büyüyebilmek için Ayakta durabilmek için Sağlam topraklara ihtiyacım vardı Olmadı... Gövdesinden sarsılan bir ağaç oldum. Güz yağmurlarına düşürdüm yapraklarımı Düşen yıldırımlar gövdemi ortadan yardı Kabuğum çürüdü, içim boşaldı Benden geriye kof bir kütük kaldı Meltemlerle devrilen bir ağaç oldum. Ateşte yanacak kadar bile odunum kalmadı Toplasam bir kutu kibrit çöpü çıkmaz varlığımdan Ama bir kibrit dünyayı yakabilir hırsından Keşke bu kadar zalim esmeseydi rüzgarlar Bin asırlık hayat olmaktı hayalim Şimdi kurudu, yeşeremedi filizlerim Devrilip yıkılan bir çınar oldu hayatım 13 Ocak 2009 |