Sevdiğim gülüm
Benim sevdiğim tomurcuk bir güldü
Koklayamadan kurudu döküldü Çare bulamadım,boynum büküldü Kader ne bana ne de ona güldü Gülüm dikenlerin içinde kaldı Uçan kuştan,buluttan haber saldı Beni gurbet el, onu eller aldı Kader ne bana ne de ona güldü Kırıldı dalım gülümden ayrıldım Kış oldu yazım hayata darıldım Zora dara düştüm taşa sarıldım Kader ne bana ne de ona güldü Enveri’yim bu diyardan giderim Ne yurdum belli oldu ne de yerim Sevdiğim gülüme elveda derim Kader ne bana ne de ona güldü Enver Bilgiç |
Saygılarımla.
İsmail Haşimoğlu