*-FARELERŞiirin hikayesini görmek için tıklayın 17 Ağustos 1999 Marmara depreminin daha ilk günleri.Adapazarı’ndan kaçan kaçana.Bir araç bulup kurtarabildiği eşyasını yükleyen arkasına bile bakmadan terketmeye başladı şehri.Genellikle de göç vasıtasıyla gelenler.Batan gemiyi önce fareler terkedermiş,aynen öyle.Tabi ne de olsa bu kentte hiçbir şeyleri yok.Olan bir kaç parça takıl tukulunu da yanında götürmüş zaten.Bırakıp gitmek kolay.Ya biz? Köklerimiz öyle derinlerde ki söküp çıkartmak ne mümkün.Bir kaç yıl sonra gidenlerin çoğu geri geldi yeniden,daha da güzel yaptığımız şehrimize.Ama biz kalanlar onları kovmadık.
Haydi gidin güle güle demiyorum
Dönüşünüz olmasın Lâzım değilsiniz Lâyık değilsiniz bu kente. Sizi gidi fareler Yeteriz birbirimize biz kalanlar Yaparız kentimizi yeniden Eskisinden de güzel Sakın ha dönmeyin İstemiyoruz sizi artık Bu kenti bizim gibi sevemezsiniz Aşık olmadınız ki siz Bu kentte hiç Bir liseli kıza Yanmadınız ki köz gibi ığıl ığıl Hiçbir şeyiniz bu kentten değil Bu kent sizin değil Ya biz Sevdalıyız bu kente hesapsız Yeniden yaparız şehrimizi Çocuklarımız için Biz bu kenti sevenler Çok daha güzel Haydi gidin Güle güle demiyorum size fareler Dönüşünüz olmasın. Bulduğunuz o yeni deliklerinizde Mutlu yaşayın Eğer yaşayabilirseniz Biz kalanlar birbirimize yeteriz RECEP AKIL |