Yine yumuk yumuk oturdun yüreğime,
Açsam gelir misin kollarıma ?
Hadi !
Kucaaak, kucaaaak, kucakkk.

Acıktım diyemezsin,
Su verin diyemezsin.
Sahi sen,
Ne yer, ne içersin ?
Bir el yakalasan garibim,
Ah bir el yakalasan!
Bu nedir diyemezsin.
Biliyorum,
Sanki görüyorum.
Sımsıkı kavralar da bildiğince
On parmağından emersin.

Oyyy bebek oooyyy!...
Yine mi kan yürüdü
Zeytin karası gözlerine?
Ya ne zaman dinecek dersin
Hasretin?
Kara bahtlı ananın
Olmayan dizlerine ,
Ne zaman dinecek ?
Cevabını bilen versin.

Oyyyy bebek , oooyyyyy !...
Sanma sen ölüyorsun.
Sanma ki solan sensin.
Olmayan hazanlarda,
Gelmeyen baharlarda,
Yeşeren umuda inat,
Beşeriyet ölüyor.
Ne kaldı ki geriye,
Söyle!....
Söyle ne dersin ?

Heeey kocamış yalan dünya!
Hani kocamandın ?
Hani herkese vardın ?
Hani toz pembe olurken düşlerimizde.
Herkese yardın.

Sahi sen hiç düş gördün mü bebek?
Düşlerini çalanlar,
İnsan mı dersin…

Hey kocamış yalan dünya !
Yalan ettin ya insanlığı…
Yalan ettin ya merhameti…
Talan ettin ya sevgiyi, kardeşliği…
İlle de,
İlle de sevgiyi.
Dönmesen ne yazar dönsen ne yazar…
Kahretsin !...

Uç benim hoş bakışlım.
Uç benim
Kan kırmızı nakışlım.
Uç benim körpe çiçeğim.
Uç benim en renkli böceğim.
Galiba geç bile kaldın.
Bahtından yaya kalsan da,
Şimdi yolun açık olsun .

Sahi ,
Razı mısın bu gidişe ?...
Söyle ne dersin?
Ne dersin acıkmışım ?
Ne dersin susamışım?
Susma ne olur susma !
Doğduğu gün yanmışım?

Oooyyy benim kan kırmızı nakışlım!
Hadi geç bile kaldın.
Haydi yolun açık olsun.
Melekler sütünü versin.

02.01.2009—ZÜBEYDE GÖKBULUT
KIRŞEHİR