...KIŞ...
Gökten pamuktan bir el,okşar gibi başımı..
Rüzgar ıslık çalarak ,dondurur göz yaşımı.. Yağmur ıslatır durur ,yoklar sabır taşımı.. Kış sevdiğin baharın ,yaramaz kardeşidir.. Siler tüm islikleri ,bembeyaz sayfa açar.. Yeni yıl yeni umut ,ruha mutluluk saçar.. Kaydırır insanları ,düşürüp sonra kaçar.. Kış sevdiğin baharın, yaramaz kardeşidir.. Üşütür insanları, bir araya toplatır.. Sıcağı hemen vermez,azar azar koklatır.. Dağdan toplar indirip,yürekleri hoplatır.. Kış sevdiğin baharın , yaramaz kardeşidir.. Fırtına belirince, onunla ıslık çalar.. Alır bembeyaz karı, buz gibi suya banar.. Sıcaklayınca hava, eski günleri anar.. Kış sevdiğin baharın , yaramaz kardeşidir.. Beyaz eşkiya gibi, hep yolları kapatır.. Toplatır hayvanları, ahırlara tıkatır.. Uzatır sarkıtları, yolcuları korkutur.. Kış sevdiğin baharın, yaramaz kardeşidir.. Lapa lapa yağarda, karanlıkla danseder.. Güneş çıkıverince, damlalarla rakseder.. Kendisi çok neşeli, yapısında yok keder.. Kış sevdiğin baharın, yaramaz kardeşidir.. O güneşe düşmandır, yağmurlarla kavgalı.. Beyaz onun eseri, yağar durur edalı.. o sıcağı tanımaz, soğuklara sevdalı.. Kış sevdiğin baharın ,yaramaz kardeşidir.. Sıcak basıverince, o çatılara tüner.. Kayıpta düşenlere ,kahkahalarla güler.. Bütün çocuklar onu, o çocukları sever.. Kış sevdiğin baharın, yaramaz kardeşidir.. |
sevgilerimle...